op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 28 nr 6, Preludium h-moll
Źródła
- Autograf
- Kopia Fontany
- Kopia George Sand
- Wydanie francuskie
- Pierwsze wydanie francuskie
- Poprawiony nakład Wf1
- Egzemplarz Dubois
- Egzemplarz Jędrzejewicz
- Egzemplarz Stirling
- Egzemplarz Szczerbatow
- Wydanie niemieckie
- Pierwsze wydanie niemieckie
- Zrewidowany nakład Wn1
- Poprawiony nakład Wn2
- Wydanie angielskie
- Pierwsze wydanie angielskie
- Poprawiony nakład Wa1
- Zadiustowany nakład Wa1a
A - Autograf
| Data: | 22 I 1839 |
| Tytuł: | 24 Préludes |
| Dedykacja: | Son ami J. C. Kessler |
Autograf czystopis wszystkich 24 preludiów, 22 I 1839 przesłany z Majorki Julianowi Fontanie do skopiowania. A służył za podkład dla pierwszego wydania francuskiego. Liczne skreślenia i poprawki, ale także znaczna liczba różnego rodzaju błędów i nieścisłości świadczą z jednej strony o starannym opracowaniu A przez Chopina, a z drugiej o wysiłku, jakiego od walczącego z chorobą kompozytora wymagało dopracowanie tak dużego rękopisu. Dokładniejsza charakterystyka A jako całości – patrz Preludium C nr 1.
W Preludium h zwraca uwagę przede wszystkim brak kasowników obniżających cis na c (w różnych oktawach) w t. 12-14 – najprawdopodobniej przeoczenie Chopina. Interesujące są również widoczne poprawki zapisu:
- zmiana określenia tempa z Largo na Lento assai,
- usuwanie łuków i akcentów nad powtarzanymi figurami pr.r. w t. 2-6, 11-16 i 18 – wymowny przykład dążenia do prostoty i czytelności zapisu,
- świadczące o wahaniach Chopina wielokrotne poprawki partii pr.r. w t. 16-17.
| Oryginał w: | Biblioteka Narodowa, Warszawa |
| Sygnatura: | Mus. 93 |
