Zagadnienia : Adiustacje Wn
t. 7
|
Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll
..
W tekście głównym dodajemy ostrzegawczy przed e na 2. ósemce. Znak dopisany jest ołówkiem także w KF, jest to jednak dopisek Hermanna Scholtza, późniejszego właściciela rękopisu. W Wn, które również ma ten , widać, że został on dodany w korekcie druku, gdyż nie przewidziano na niego miejsca przy rozplanowywaniu tekstu. Jest to więc adiustacja wydawcy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wn , Obce dodatki w rękopisach |
|||||||||||
t. 9
|
Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 13-18
|
Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll
..
Wskazówka dim. - - wpisana jest w A (→KF kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności KF |
|||||||||||
t. 15-16
|
Utwór: op. 28 nr 2, Preludium a-moll
..
Interpretacja widełek nastręcza trudności ze względu na charakterystyczne dla Chopina umieszczenie całej nuty f1 między 3. a 4. ósemką t. 16. W rezultacie względem ósemek l.r. znak wypełnia 1. połowę taktu, ale równocześnie sięga tylko nieco poza f1, jeśli odnieść je do partii pr.r. Ponieważ zapis A jednoznacznie wskazuje pr.r. jako adresata omawianego znaku, w tekście głównym umieszczamy go pomiędzy ósemką e1 a całą nutą f1. Sztycharz Wf (→Wa) powiązał znak z partią l.r., a ponadto dowolnie go przedłużył (być może zmylony zetknięciem dolnego ramienia widełek z sięgającym końca taktu łukiem l.r.). Trudno natomiast wskazać powód zastąpienia wyraźnego znaku przez akcent w Wn, trzeba jednak przyznać, że efekt brzmieniowy związany z tą wersją jest znacznie bliższy zamierzonemu przez Chopina, niż zniekształcone Wf. Tego rodzaju krótkie lub nawet odwrócone akcenty długie, podkreślające drugą nutę kroku wznoszącej sekundy, najczęściej małej, spotykamy niejednokrotnie w utworach Chopina, np. w Preludium G nr 3, t. 17-18, a także w Koncercie e op. 11, cz. II, t. 29 czy w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 84 (w tym ostatnim przykładzie znak interpretowano w podobnie błędny sposób jak w Preludium). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności A |