Wn1
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 2-32

Łuki od pauzy w A (→Wf)

!!!   miniat: wycinek A t. 10, tylko górna 5-linia.                TGTU = łuki pr.r. w t. 2-17, 22 i 28-31

Łuki nad szesnastkami w KF (→Wn) i Wa

!!!   miniat: wycinek KF (t. 10)

W t. 2-17, 22 i 28-32, w których figura pr.r. zaczyna się od pauzy i jest objęta jednym łukiem, moment rozpoczęcia tych łuków nie jest w A jasny. Zdecydowana ich większość rozpoczyna się nad lub nawet przed początkową pauzą (t. 4, 10, 13-15), tak iż tylko łuki w t. 5 i 17 wydają się dotyczyć wyłącznie nut. Ponieważ notacja nie wskazuje na chęć różnicowania zasięgu tych łuków – różnice mają charakter przypadkowych niedokładności – wszystkie je uznajemy za obejmujące cały takt i tę wersję podajemy w tekście głównym. Z drugiej strony, Chopin często pisał łuki z rozmachem, nie można więc wykluczyć, że i tu łuki miały w jego zamyśle dotyczyć tylko 5-szesnastkowych figur. Tak to odtworzył w swojej kopii Fontana, co powtórzono w Wn. Natomiast notacja Wf stwarza analogiczny problem interpretacyjny, jak A – wprawdzie większość łuków zaczyna się nad pauzą, a te w t. 28-32 nawet przed, ale ogólny obraz nie jest oczywisty, gdyż końce tych łuków również wykraczają daleko poza ostatnią szesnastkę, co oczywiście nie oznacza, że mają sięgać gdzieś dalej. W Wa, opartym na Wf, łuki obejmują jedynie szesnastki.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf, Niedokładne łuki A, Niedokładności Wa, Niedokładności KF

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa