Wn1
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 189-191

Akcent długi w Af

!!!   miniat: wycinek.                     EZnieU bez nawiasów = kreska taktowa i akcent długi 

Krótki akcent w Wf (→Wa)

EZnieU1 + kr.takt i akcent

w Wn1

w Wn2

Alternatywna, wariantowa propozycja redakcji

EZnieU (kr. takt. i akcent) + EZTU widły

Doprecyzowanie oddalania się muzyki przed końcowym akcentem to ostatnie z grupy Chopinowskich ulepszeń zapisanych najprawdopodobniej już w [An] (→Wn1). Wcześniejsze rozpoczęcie znaku w Wn2 to zapewne dowolność – często stosowane dopasowanie do struktury rytmicznej, w tym wypadku taktu.
Akcent w Af jest długi, podobny do tych w t. 174-176. Znak w Wf jest jednak krótki, co przypuszczalnie jest skutkiem przesunięcia go, tak by nie przecinał się z laseczką ósemki gis. Nie jest natomiast jasne, czy akcent Af i widełki Wn1 określają różne koncepcje wykonania, czy tylko różne aspekty tego samego wykonania. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym podajemy tekst Wn1, a jako rozwiązanie alternatywne proponujemy bazującą na nim wersję wariantową.

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 173-176

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja Jana Ekiera), Warszawa