AI
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 177

Akcent w AI i Af (odczyt dosłowny)

!!!   miniat: ten akord, obie pięciolinie, Corel.                          EZnieU2

Akcent w AI i Af (interpretacja kontekstowa→WfWa)

EZnieU

> w Wn1

EZTU

> nad  w Wn2

EZnieU1

W obu autografach akcent w tym takcie jest krótszy od poprzednich, choć – zwłaszcza w AI – nie jest całkiem pewne, czy różnicę należy uznać za znaczącą. Biorąc pod uwagę różnicę wartości rytmicznej akordu, przyjmujemy, że długość akcentu jest z nią skorelowana. Tak jak w poprzednich taktach, akcent w AI i Af umieszczony jest bliżej partii l.r., co naszym zdaniem jest niedokładnością.
W tekście głównym odtwarzamy na podstawie Wn1 charakterystyczne dla Chopina połączenie >, stanowiące adekwatne zakończenie poprzedzającego crescendo. Oddzielenie akcentu w Wn2 jest niewątpliwie adiustacją wydawcy.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Jagiellońska, Kraków