Wn
Tekst główny
AI - Autograf roboczy
Af - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 158-161

cresc. - - w t. 161 w Af (→WfWa)

!!!   miniat: nic.           EZTU = cresc. 161

cresc. - - w t. 158 w Wn

EZnieU = cresc. z kreseczkami od 158 do 161

W obu podobnie zbudowanych ośmiotaktach (t. 157-164 i 165-172) Af (→WfWa) z jednej strony, a [An] (→Wn) z drugiej przedstawiają konsekwentnie odmienne wersje wskazówek dynamicznych. Wersja Af zawiera więcej oznaczeń i jest bardziej szczegółowa, przez co wydaje się bardziej dopracowana. Nie musi to jednak oznaczać, że jest późniejsza, ani tym bardziej ostateczna. W Wn dynamika tego odcinka potraktowana jest bowiem bardziej całościowo, z dalszej perspektywy – dwie nie­przerwane fale crescend obejmują praktycznie całe ośmiotakty i kończą się wyraźnymi wska­za­nymi punktami kulminacyjnymi ( w t. 165 i  w t. 173). Znana Chopinowska dążność do prostoty, znajdująca odzwierciedlenie także w notacji, pozwala przypuszczać, że to właśnie prostsza wersja Wn mogła być późniejsza.

Mimo to, za tekst główny redakcja zdecydowała się przyjąć wersję Af:

  • nawet jeśli oznacze­nia [An] (→Wn) są póź­niejsze, nie oznacza to, że Chopin uznał wskazówki Af za niewłaściwe czy niepo­trze­bne;
  • między oboma zestawami nie ma sprzecz­no­ści, możliwe wręcz, że obie wersje opisują to samo wykonanie z różnych perspektyw;
  • wersja Af niesie więcej informacji, w tym implicite tę, która zawarta jest w oznaczeniach Wn;
  • zróżnicowanie oznaczeń – widełki i wskazówka słowna crescendo, a także dwa znaki  – podkreśla istotne elementy strukturalne tych progresji, ułatwiając ich zrozumienie i interpretację:
    • każdy z dwutaktowych motywów w pierwszej części ośmiotaktu opatrzony jest znakiem  prowadzącym do lokalnego punktu kulminacyjnego;
    • oba znaki  akcentują chromatyczny krok basu, wyznaczający kierunek mo­du­lacji i będący podstawą dalszej progresji o członach jednotaktowych ;
    • cresc. - - nakazują płynne wykonanie zagęszczonej progresji w 2. połowie każdego ośmiotaktu.

Aby nie pominąć żadnej istotnej wskazówki, uzupełniamy tekst główny zaczerpniętym z Wn znakiem ( ) w t. 165.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

notacja: Określenia słowne

Przejdź do tekstu nutowego

.