op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
W obu autografach nie ma 
przywracającego e na 3. mierze taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Znak dodano w Wf (→Wa), co mogło być dziełem adiustatora. Ma go również Wn, a ułożenie znaków przed tym dwudźwiękiem w Wn1 również wskazuje na dodanie znaku w druku (por. prawidłowy układ w Wn2).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Błędy A, Adiustacje Wf
notacja: Wysokość
