t. 171-172

Wersja AI

!!!   miniat: wycinek, 2 i 3 miara 171 + cały 172, tylko górna 5-linia                          EZTU, ale 171 ais1 zamiast b1 na 2 i kaso a1 na 3 oraz bez ligi a1. Ponadto 172 akord na 2 (w obu rękach) na swoim miejscu (TGTU)

Af (→Wf)

EZnieU + 172 akord na 2 (w obu rękach) na swoim miejscu (TGTU)

To samo z  a2 w Wa

EZnieU + 172 akord na 2 (w obu rękach) przesunięty o 12-16 w prawo, żeby się zmieścił kaso a2 przed półnutą (nie ruszać # his1)

Wn

EZTU + 172 akord na 2 (w obu rękach) na swoim miejscu (TGTU)

Jeśli brać pod uwagę słyszalność różnicy po­między obiema wersjami tego miejsca, jest to jeden z ważniejszych problemów redakcyjnych w całym op. 50. Rozstrzygnięcie, czy i którą wersję Chopin uważał za ostateczną, wydaje się bez dostępu do [An] niemożliwe. Analiza AI dostarcza wszakże pewnych sugestii odno­śnie do chronologii obu wersji. Zasadniczo zgo­dny z Wn zapis AI przy bliższym przyjrzeniu ujawnia mianowicie, że początkowo była tam najprawdopodobniej wpisana inna wersja, właśnie Af:

  • ćwierćnuta dolnego głosu pr.r. na 2. mierze t. 171 zapisana jest jako ais1, co jest nieuzasadnione, gdy następną nutą ma być a1 (por. partię l.r. w t. 164 i 170). W późniejszej i na pewno bardziej dopracowanej notacji [An] (→Wn) Chopin zapisał ją jako b1;
  • na 3. mierze t. 171 było początkowo wpisane cis2, ukryte następnie pod przywracającym a1 po ais1, co stanowi drugi i najwyraźniejszy ślad wersji Af;
  • w t. 172 podwyższający h1 na his1 wpisany jest dwukrotnie, na 1. i 2. mierze taktu. Wprawdzie tego rodzaju niepotrzebne powtórzenia znaków zdarzały się Chopinowi nawet w wykończonych autografach (por. np. t. 168), ale najprostszym wyjaśnieniem tego faktu jest późniejsze dopisanie przed 1. akordem, co oznacza, że nuta, której dotyczył, brzmiała pierwotnie h1.
  • nuta a1 w tym akordzie, nie objęta laseczką, mogła być również dopisana później.

Wynika stąd, że najprawdopodobniej już na etapie AI Chopin dysponował dwiema wersjami tego miejsca, a przy tym uznał wersję Wn za lepszą od wersji Af. Decyzja ta nie była jednak ostateczna, skoro pisząc później autografy edycyjne, powrócił w jednym z nich do odrzuconej wersji. Można więc stwierdzić, że Chopin do końca uważał obie wersje za godne publikacji. W tekście głównym podajemy wersję Wn tylko dlatego, że wydanie to przyjmujemy za źródło podstawowe dla całego op. 50.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina, Zmiany akompaniamentu, Korekty enharmonii

notacja: Wysokość

Powrót do adnotacji