Wf1
Tekst główny
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 61-62

2 łuki "pionowe" w A1 i Wn1

!!!   miniat: wycinek t. 61 i ósemka 62, tylko górna 5-linia.                       EZTU

Łuk konwencjonalny w Wf (→Wa)

EZnieU tylko 62

2 łuki konwencjonalne w Wn2

EZnieU

W tych i wszystkich podobnych taktach łuki łączące przednutki z następującymi po nich ósemkami dochodzą w A1 i Wn1 zawsze do dolnej nuty dwudźwięku. W tym okresie życia Chopina takie "pionowe" łuki oznaczały z reguły arpeggio, realizowane w następujący sposób:  (w t. 71 ). W Wn2 we wszystkich miejscach łuki odtworzono jako znaki konwencjonalne, łączące przednutkę z górną nutą ósemki (w t. 71 łuk łączy dolne nuty przednutki i ósemki). O tym, że była to celowa adiustacja, świadczy t.  69, w którym taki konwencjonalny łuczek dodano, mimo że w Wn1 w ogóle nie ma łuku przy przednutce. Sugerowane przez tę pisownię wykonanie bez arpeggia jest, zdaniem redakcji, dopuszczalne, jeśli może ułatwić zachowanie precyzyjnego rytmu i artykulacji, nie wynika jednak z oryginalnej notacji Chopinowskiej.

Najpoważniejsze zniekształcenia tego elementu zapisu występują w Wf i Wa – większość łuków pominięto (6 na 10 w Wf, 9 na 10 w Wa), a pozostałe odtworzono jako znaki konwencjonalne (z wyjątkiem t. 81 w Wf).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wn

notacja: Ozdobniki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa