Wf1
Tekst główny
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 60-64

Różne akcenty w A1, odczyt dosłowny

!!!   miniat: j.w.                     Tu długie 60-61 i 64, krótki 62

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn

Osiem akcentów, którymi Chopin opatrzył końcowe ćwierćnuty t. 60-67 ma w A1 zróżnicowaną długość. Znaki w t. 60 i 66 są wyraźnie długie, także te w t. 61 i 64 są dłuższe od pozostałych czterech. Takie odczytanie podajemy jako tekst A1, jeśli jednak wziąć pod uwagę, że Chopin powtarza tu jeden motyw rytmiczny, i to z identyczną artykulacją, można podejrzewać, że opisane różnice są tylko przypadkową niedokładnością zapisu. Tak to zresztą zrozumiano w Wf (→Wa), w których występują tylko krótkie akcenty.
Pewne różnice długości akcentów występują także w Wn, są one jednak na tyle małe, iż nie bierzemy ich pod uwagę, zwłaszcza że nie ma żadnej gwarancji, że wiernie odzwierciedlają one odręczną pisownię Chopina, czy to w [A2], czy w egzmplarzu korektowym Wn1 (dotyczy to także t. 68-76).

Znaki w t. 63, 65-66 i 67 omawiamy osobno.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa