Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 3, t. 73-104
s. 1, t. 1-36
s. 2, t. 37-72
s. 3, t. 73-104
Tekst główny
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 76

 w A1, odczyt dosłowny

Akcent długi w A1, interpretacja kontekstowa

Krótki akcent w Wf (→Wa) i Wn

Znak w A1 jest wyraźnie dłuższy od akcentów w poprzednich 3 taktach, a także od znaków w t. 81-83. Mimo to, zdaniem redakcji należy go interpretować jako akcent długi, na co wskazuje jego wyraźny graficzny związek z półnutą h. Podobnej długości znaki występują w A1 jako akcenty długie, np. w t. 6 czy 26. Krótki akcent w wydaniach to zapewne niedokładność (w Wf na pewno).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Afrag, A1, Wf1, Wf2, WfD, Wn1, Wn2, Wa1