![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
![](/build/images/x_button.png)
|
![]() |
!!! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia, tu Wn1. EZTU = laska h w dół w t. 12 i 36 (zrobione tylko 12) |
|
![]() |
EZnieU + EZnieU1 |
Zdaniem redakcji, przedłużenie punktem półnuty h w t. 12 i 36 nie ma uzasadnienia muzycznego ze względu na przeniesienie tego składnika w ostatnim akordzie oktawę wyżej i brak bezpośredniej kontynuacji tenorowego planu brzmieniowego. Jest to najprawdopodobniej adiustacja sprowokowana dwugłosową notacją decymy G-h w A1 (→Wf→Wa), która sprawia wrażenie metrycznie niekompletnej (w Wn Chopin zapisał już decymę jednogłosowo). Podobne różnice pojawiają się też w analogicznym t. 68.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wf
notacja: Rytm