|
5 akcentów długich w A1 |
|
|
5 krótkich akcentów w Wf |
|
|
3 długie, 2 krótkie akcenty w Wn1 |
|
|
2 długie, 3 krótkie akcenty w Wn2 |
|
|
3 krótkie akcenty w Wa |
Podobnie jak w t. 73-75, kwestia, jakie akcenty miał Chopin na myśli w t. 81-83, jest trudna do rozstrzygnięcia. Omówimy kolejno wersje poszczególnych źródeł, próbując wytłumaczyć powstanie różnic pomiędzy nimi:
- A1 ma w t. 81-83 niewątpliwie pięć jednakowych akcentów, które wyglądają jak typowe akcenty długie – są wprawdzie krótsze od znaków w t. 6 czy 26, a także 56 i 76, ale też wyraźnie inne (dłuższe) od akcentów w t. 17 i 21.
- W Wf wszystkie znaki w t. 81-83 odtworzono jako krótkie akcenty, jednak ich status nie jest jednakowy – brak w Wa znaków w t. 81-82 wskazuje na dodanie ich w Wf1 w korekcie, tak iż tylko znaki w t. 83 były od razu wydrukowane na podstawie A1. Czy i w jakim zakresie Chopin brał udział w tej pierwszej fazie korekt, nie jest pewne, tak iż nie pozwala to rozstrzygnąć wątpliwości co do zamierzonego rodzaju akcentów.
- Znaki w Wn1 są wyraźnie zróżnicowane, jeśli chodzi o długość, przy czym znaki w t. 83, choć każdy innej długości, są krótsze od znaków w t. 81-82. Biorąc pod uwagę inne pozostałe źródła i t. 73-76, można przyjąć, że są to kolejno 2 długie i 3 krótkie akcenty. Tak też to, w ustandaryzowanej formie, odtworzono w Wn2. Zdaniem redakcji, zróżnicowanie akcentów wynikało niemal na pewno z pisowni [A2], która musiała tym samym zawierać subtelne zniuansowanie nieobecne we wcześniejszym A1. Z tego względu takie zróżnicowane akcenty przyjmujemy w tekście głównym.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki