Afrag
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 87-91

Łukowanie A1 (→WfWa)

!!!   miniat: jw.             EZTU = prawy koniec 87 + łuk 88-90 + lewy koniec 91-92

Łukowanie Wn

EZnieU = prawy koniec 87-88 + lewy koniec 91-92

W t. 87-95 pomiędzy A1 a Wn występują wyraźne różnice łukowania. Każde z nich ukazuje przy tym inne aspekty frazowania tego odcinka, z uwzględnieniem przebiegu harmonicznego i polifonizującego ruchu głosów:

  • W A1 kolejne łuki wyodrębniają:
  1. czterotaktową frazę (t. 89-92 i końcowa tonika na początku t. 93) wraz z poprzedzającym t. 88, w którym zawieszony w poprzednich dwóch taktach ruch harmoniczny zostaje wznowiony i kadencją doskonałą pieczętuje definitywny powrót tonacji G-dur;
  2. pozbawiony ruchu melodycznego w sopranie akompaniament w t. 93-95,
  3. końcową, stopniowo wygasającą frazę sopranu od 3. miary t. 95.
  • Łukowanie Wn uwypukla:
  1. zakończenie poprzedniej 4-taktowej frazy toniką na mocnej części taktu;
  2. brak ruchu melodycznego w sopranie w t. 89-91 (poprzez brak łuku);
  3. wznowienie tegoż ruchu na 3. mierze t. 91.

Oba autentyczne łukowania są godne polecenia i ukazują różne możliwości frazowania tego fragmentu i całej końcowej myśli Mazurka – patrz t. 93-95. Wersja A1 była dobrze przemyślana przez Chopina, gdyż w rękopisie widoczne są poprawki – łączenie łuków pomiędzy t. 88-89 i podział łuku po 1. ćwierćnucie t. 93. Jest to jeden z powodów, dla których w tekście głównym podajemy wersję A1 – patrz też uwaga do t. 74-75.
Por. t. 48-53.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.