|
|
11 akcentów długich w A (interpretacja kontekstowa) !!! miniat: nic. EZTU Akc pr.r. długie |
|
|
9 krótkich akcentów w KF (→Wn1) EZnieU Akc pr.r. krótkie oprócz t. 505 i 507, gdzie nic |
|
|
8 akcentów długich i 3 krótkie w Wf EZTU Akc pr.r. długie oprócz 501, 503 i 505, w których EZnieU Akc pr.r. krótkie |
|
|
10 krótkich akcentów i 1 długi w Wa krótki 515 |
|
|
11 krótkich akcentów w Wn2 (→Wn3) EZnieU Akc pr.r. krótkie |
W całym tym fragmencie (do t. 515) akcenty pod półnutami dolnego głosu pr.r. mają różne długości, nie są też jednoznaczne, jeśli chodzi o kształt. W rezultacie ustalenie, czy w danym takcie Chopin miał na myśli akcent długi, czy krótki, jest bardzo problematyczne. Przyjmujemy, że są to akcenty długie, gdyż:
- półnuty te są częścią motywu powtarzanego jako ostinato, nie ma więc powodu, by je różnicować;
- nawet najkrótsze z nich (t. 499, 507 i 515) są wyraźnie dłuższe od wszystkich akcentów l.r., niewątpliwie krótkich (t. 493-494, 496-502 i 508-515).
Podobnie jak w t. 311-333, pozostałe źródła nie zawierają śladów Chopinowskiej ingerencji w tej materii. Różnice wielkości znaków w KF są minimalne, tak iż przyjmujemy – zgodnie z Wn – że są to krótkie akcenty. Fontana pominął przy tym znaki w t. 505 i 507, co uzupełniono w Wn2 (→Wn3). W Wf długość akcentów ustalamy, przyrównując je do niewątpliwie krótkich akcentów l.r. Daje to krótkie akcenty jedynie w t. 501, 503 i 505. Czy różnice te były zamierzone przez sztycharza, nie jest pewne, gdyż użycie dłuższych lub krótszych znaków nie jest ani muzycznie konsekwentne, ani odpowiadające różnicom w A. Wa ma krótkie akcenty wszędzie z wyjątkiem t. 515, w którym znak jest wyraźnie większy.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Błędy KF, Niedokładności KF
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki