Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 9, t. 222-239
s. 1, t. 1-32
s. 2, t. 33-58
s. 3, t. 59-89
s. 4, t. 90-122
s. 5, t. 123-144
s. 6, t. 145-162
s. 7, t. 163-193
s. 8, t. 194-221
s. 9, t. 222-239
s. 10, t. 240-260
s. 11, t. 261-279
s. 12, t. 280-315
s. 13, t. 316-342
s. 14, t. 343-360
s. 15, t. 361-375
s. 16, t. 376-391
s. 17, t. 392-409
s. 18, t. 410-449
s. 19, t. 450-475
s. 20, t. 476-495
s. 21, t. 496-520
Tekst główny
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 232

 w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, bez legatissimo.           Tu  pod h1 (4. szesnastka)

 proponowane przez redakcję

TGTU

Inna interpretacja źródeł

 na początku taktu

Położenie oznaczenia  niedostatecznie tłumaczy się muzycznie – nowa fraza, jesli ma być piano (po uprzednim forte), to raczej od początku taktu. Byłby to więc przykład zastosowania maniery umieszczania określeń wewnątrz obszaru obowiązywania. Być może jednak znak w [A] był tylko nieco przesunięty poza 1. ósemkę l.r. ze względu na brak miejsca pomiędzy pięcioliniami. W tekście głównym podejmujemy próbę przybliżonej rekonstrukcji tego położenia; można to również odczytywać dosłownie, jako  zaraz po początku taktu, który pełni podwójną funkcję – kończy poprzednią frazę i rozpoczyna nową.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki położone centralnie

notacja: Określenia słowne

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wf1, WfD, WfH, WfJ, WfS, Wn1, Wn2, Wn3, Wa1, Wa2, Wa3, Wn2a, WfFo