|
|
!!! miniat: 2 ostatnie szesnastki 115, cały 116 i 1. ósemka 117, tylko górna 5-linia. tu łuki jak TGTU, tylko dołem (jak EZnieU w t. 115) |
|
|
|
|
|
Kropki i łuki w Wn3 od a1-h1-gis2 w t. 115, kolejno pod nutami: 3 kropki, łuk 3 nuty, 3 kropki, łuk 3 nuty, 3 kropki |
|
|
2 łuki proponowane przez redakcję TGTU |
|
|
3 łuki (alternatywna propozycja redakcji) 3 łuki po 3 nuty nad nutami + 1. kropka 118 EZTU |
Można mieć wątpliwości, czy łuki Wf (→Wa) wiernie oddają zamysł Chopina – dziwi przede wszystkim połączenie dwóch trzynutowych motywów w t. 116-117, za niedokładność można również uważać brak łuków w t. 117 (i 115). Zastrzeżenia te potwierdza jasna notacja Wfork (→Wnork), w którym wszystkie wspomniane motywy są konsekwentnie wydzielone łukami w obu partiach skrzypiec. Być może na tej podstawie w Wn1 (→Wn2) rozdzielono łuk w t. 116-117. Zdaniem redakcji, jest też bardzo prawdopodobne, że łuki Chopinowskie – niezależnie od ich liczby i zakresu – zapisane były nad nutami, gdyż główną linię melodyczną tworzą najwyższe dźwięki akordów. Przenoszenie oznaczeń – łuków, kropek, akcentów – na stronę główek nutowych, co uważano za właściwe umiejscowienie, było często stosowane w wydaniach Chopinowskich. W tekście głównym podajemy zatem łuki Wf przeniesione nad pięciolinię, a jako alternatywną propozycję podajemy – również przeniesione – łuki Wn1 (→Wn2).
Wersja Wn3, radykalnie zmieniająca tekst Wf (→Wn1→Wn2), jest całkowicie dowolna.
Patrz t. 100-103
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń, Adiustacje Wn
notacja: Łuki