Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 16, t. 376-391
s. 1, t. 1-32
s. 2, t. 33-58
s. 3, t. 59-89
s. 4, t. 90-122
s. 5, t. 123-144
s. 6, t. 145-162
s. 7, t. 163-193
s. 8, t. 194-221
s. 9, t. 222-239
s. 10, t. 240-260
s. 11, t. 261-279
s. 12, t. 280-315
s. 13, t. 316-342
s. 14, t. 343-360
s. 15, t. 361-375
s. 16, t. 376-391
s. 17, t. 392-409
s. 18, t. 410-449
s. 19, t. 450-475
s. 20, t. 476-495
s. 21, t. 496-520
Tekst główny
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 390-391

 i akcenty długie w Wf (prawdopodobne odczytanie)

!!!   miniat: t. 390, tylko górna 5-linia.              EZTU

  ​​​​​​​​​​​​​​w Wf (możliwe odczytanieWa,Wn1Wn2)

EZnieU

Dłuższe   ​​​​​​​w Wn3

EZnieU1

W Wf znaczenie krótkich widełek diminuendo na początku 2. połowy taktu nie jest jasne. Znaki mają rozmiar zbliżony do akcentów długich, ale umieszczone są centralnie pod 3. triolą szesnastek. Za najprawdopodobniejsze odczytania uważamy zatem akcenty długie lub ; to ostatnie przyjęto zarówno w Wn1 (→Wn2), jak i Wa. Rozciągnięcie każdego znaku na pół taktu to dowolna adiustacja Wn3.

Patrz t. 347

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Zakresy widełek dynamicznych, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wf1, WfD, WfH, WfJ, WfS, Wn1, Wn2, Wn3, Wa1, Wa2, Wa3, Wn2a, WfFo