Strona:
Źródło tekstu:
s. 12, t. 347-369
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Nie ulega wątpliwości, że 
obowiązuje już na szczycie pasażu. Umiejscowienie oznaczenia w Wf można wytłumaczyć jego kształtem w [A] – mogło ono być na tyle duże, że jego prawy koniec przypadał już na 2. triolę szesnastek (por. np. końcówkę Etiudy c op. 10 nr 12). Inna możliwość to maniera wpisywania oznaczeń wewnątrz obszaru ich obowiązywania – por. np. zakończenie Etiudy Ges op. 10 nr 5. Odpowiedniego przesunięcia dokonano już w Wn3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wn, Znaki położone centralnie
notacja: Wysokość
Brakujące oznaczenia na źródłach:
Wf1, WfD, WfH, WfJ, WfS, Wn1, Wn2, Wn3, Wa1, Wa2, Wa3, Wn2a, WfFo