op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 11, Koncert e-moll, cz. III
W Wf nie ma potrzebnych znaków chromatycznych na początku ostatniej trioli t. 362. Ponadto 
podwyższający e1 na eis1 w t. 363 znajduje się dopiero na początku ostatniej trioli. Z kolei przed eis2 na końcu 1. trioli t. 363 jest niepotrzebnie powtórzony. Brakujące znaki dodano i w Wn, i w Wa, adiustacje nie były jednak dokładne – nie usunięto wszystkich zbędnych znaków, a w Wa nawet dodano nowy, 
przed d2 na początku 2. trioli t. 363. Notację zgodną ze współczesnymi standardami wprowadzono tylko w Wn3.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze
notacja: Wysokość
