op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 11, Koncert e-moll, cz. III
Ślady poprawek widoczne w Wf wskazują na błąd tercjowy w l.r., obejmujący całą 1. połowę taktu – dis2-cis2-h1. Podobny błąd występuje w Wn1, jednak 1. ósemka znajduje się na prawidłowej wysokości. Jak mogło dojść do takiej sytuacji? Możliwości jest kilka:
- Korekta tego miejsca w Wf odbyła się w dwóch etapach – najpierw poprawiono tylko początkową ósemkę, co przeszło do Wn1, a dopiero w ostatniej fazie korekt obie szesnastki.
- Błąd w Wf poprawiono od razu, a w Wn1 popełniono niezależny błąd tercjowy, obejmujący obie szesnastki.
- Błąd w Wf poprawiono dopiero w ostatniej fazie korekt, lecz w Wn1 tylko szesnastki odtworzono zgodnie z podkładem (czyli błędnie), ósemkę zaś na prawidłowej wysokości (niepełna adiustacja lub błąd).
Prawidłowy tekst ze względu na równoległy ruch obu rąk nie ulega tu żadnej wątpliwości, toteż już Wn2 (→Wn3) ma poprawny tekst.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Błędy Wf, Błąd tercjowy, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf, Błędy powtórzone Wn
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji