|
|
Rytm Wf, odczyt dosłowny !!! miniat: 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez napisu. tu EZnieU (ósemka i łuczek górnego głosu + 2 nuty, 4 beleczki i 2 kropki na 4. mierze + łuk l.r.) |
|
|
Wf (prawdopodobna interpretacja→Wn,Wa) EZTU |
|
|
Możliwa interpretacja Wf EZnieU2 = dodatkowe kropki, szesnastka i łuk w górnym głosie + to, co przedtem w dolnych |
|
|
Zestawienie Wffort i Wfork EZnieU3 |
Odtworzona dosłownie notacja Wf musi być uznana za niedokładną, jeśli wartości rytmiczne w 2. połowie taktu są prawidłowe (pomijamy nieistotną w tym miejscu kwestię ćwierćnuty fis1 na 3. mierze taktu, która omówiona jest osobno). Z tego względu w tekście głównym przesuwamy ósemkę h1 przed końcową szesnastkę wyciągu fortepianowego; w ten sam sposób pisownię tę zmieniono zarówno w Wn, jak i Wa. Z drugiej strony, można sobie wyobrazić sytuację, w której właśnie rozplanowanie tekstu odzwierciedla zamierzoną relację partii solowej i akompaniamentu – równoczesne wykonanie ostatniej nuty taktu we wszystkich partiach – a błędny jest rytm górnego głosu. Prowadzi to do wersji podanej jako alternatywna interpretacja pisowni Wf.
W zestawieniu partii solowej z partią orkiestry Wfork, a więc przy wykonywaniu Koncertu z orkiestrą, wspomniana relacja równoczesności również zachodzi, gdyż w głosach instrumentów smyczkowych – skrzypiec i wiolonczel – kończąca takt nuta jest ósemką: 
. Prowadzi to do ostatniej z podanych wersji, w której prawidłowe elementy notacji Wf to wartość ósemki w partii solowej i podpisanie nut, a błędny jest rytm punktowany dwóch dolnych głosów.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn
notacja: Rytm