Strona:
Źródło tekstu:
s. 15, t. 356-393
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
t. 391
W Wf nie ma przed f2, co w tym układzie graficznym było często stosowaną praktyką – uważano za obowiązujący znak postawiony wcześniej przed nutą brzmiącą oktawę wyżej, lecz zapisaną na tej samej wysokości. W pozostałych wydaniach dodano.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
Brakujące oznaczenia na źródłach:
Wn1, Wn2, Wf1, WfD, WfH, WfJ, WfS, Wn3, Wa1, Wa2, Wa3, Atut, Wn2a, WfFo