Zagadnienia : Niedokładności Wf
- « Poprzednia
- 1
- …
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- Następna »
t. 572
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W tekście głównym proponujemy dodanie łuku łączącego przedtakt z początkiem następnego taktu – związek tej ósemki z następną frazą jest muzycznie niewątpliwy, ale określenie a tempo pojawiające się dopiero na początku t. 573 może przy dosłownej interpretacji zaburzyć właściwe frazowanie. Zarówno brak łuku, jak i umiejscowienie a tempo mogą być zresztą przypadkową niedokładnością związaną z przejściem w Wf na nową stronę. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf |
||||||
t. 577
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Przednutka w formie drobnej ćwierćnuty to najprawdopodobniej błąd Wf – por. t. 250. Do podobnego wniosku doszli już adiustatorzy Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
||||||
t. 577-585
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Biorąc pod uwagę zmianę wyraźną harmoniczną na 3. mierze t. 577, wydaje się mało prawdopodobne, by Chopin przewidywał wykonanie całego taktu na jednym pedale. Najprawdopodobniej więc znak umieszczony jest niedokładnie – mechanicznie powtórzono schemat z poprzednich taktów. Propozycja podana w tekście głównym stara się naprawić niedokładność, tak by uniknąć nieuzasadnionego zmieszania harmonii. Podobnie w t. 585. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf |
||||||
t. 585
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Umieszczenie w źródłach akcentu pod przetrzymaną nutą pr.r., co pozbawia ten znak realnego znaczenia, sugeruje niedokładność w odtworzeniu podkładu. W tekście głównym powtarzamy notację analogicznego taktu ekspozycji (t. 235) – akcent długi nad partią l.r. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
||||||
t. 593
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
W tekście głównym uprecyzyjniamy Chopinowską pisownię przetrzymanej podstawy basowej d. Chopin kilkakrotnie użył tego typu uproszczonego zapisu przetrzymywanych nut (np. w Koncercie f op. 21, cz. II, t. 15), ale w tym wypadku ścisły zapis nie komplikuje nadmiernie notacji (zbliżoną pisownię spotykamy np. w Fantazji f op. 49, t. 43 i nast.). Notacja wprowadzona w Wa, choć nadal nieścisła, może być jednak uważana za dokładniejszą od oryginalnej, zwłaszcza gdy wziąć pod uwagę, że pierwotnie kropka nie określała dokładnie wartości rytmicznej, o jaką należy przedłużyć nutę. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- Następna »