Zagadnienia : Niedokładności Wf
t. 438
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Tak jak w t. 431, kropka staccato to niemal na pewno niedokładność zapisu, co zauważono już w Wa i Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Kliniki |
||||||||
t. 442
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Nuta cis2 przydzielona jest w źródłach błędnie do l.r. Pomyłka staje się zrozumiała, jeśli wziąć pod uwagę, że na ostatniej mierze t. 441 i 1. ósemce t. 442 partie obu rąk zapisana są w źródłach łącznie, na górnej pięciolinii. Podział na głosy bywa w autografach Chopina niejasny, np. ze względu na wewnętrzne nuty zapisane bez laseczki. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf |
||||||||
t. 447-448
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Z niedokładnej notacji Wf nie wynika jasno, czy w t. 448, pierwszym w nowej linii, rozpoczyna się nowy łuk, czy dalej biegnie poprzedni. Oba odczytania można uznać za uzasadnione zarówno do strony źródłowej (graficznej), jak i muzycznej. W tekście głównym przyjmujemy rozdzielone łuki ze względu na rozpoczynający się w t. 448 czterotakt. Brak w Wa łuku w t. 446-447 to z pewnością błąd. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf |
||||||||
t. 449-451
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Porównanie z analogicznym t. 453 wskazuje na najprawdopodobniej niedokładną notację początku łuku w źródłach. Za objęciem łukiem pierwszej grupy szesnastek przemawia także Chopinowskie palcowanie, niewątpliwie wskazujące na wykonanie tych figur legato. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn |
||||||||
t. 450-452
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Zarówno koniec łuku w t. 450, jak i początek nowego łuku w t. 452 wypadają w miejscach nieuzasadnionych muzycznie. Nasuwa to podejrzenie niedokładnej lub wręcz pomyłkowej notacji. Na możliwą przyczynę tej niedokładności wskazuje korelacja łuków i przenośnika oktawowego – pierwszy łuk kończy się tam, gdzie w źródłach rozpoczyna się przenośnik oktawowy, a drugi rozpoczyna się zaraz po zakończeniu przenośnika. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w autografie Etiudy Es op. 10 nr 11, t. 40-42, możliwe więc, że za niedokładne łuki odpowiada tu sam kompozytor. W tekście głównym przedłużamy łuki tak, by obejmowały wszystkie szesnastki, przy tym w t. 452 proponujemy rozpoczęcie nowego łuku ze względu na początek czterotaktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Błędy Wn |