Notacja źródeł, w której wydzielona i przedłużona jest tylko 2. szesnastka czteronutowej figury, pojawia się w tego typu kontekście kilkakrotnie – 2. figura w t. 419 i 421, 2. i 3. figura w t. 423 oraz obie figury w t. 442-443. Pod względem wartości rytmicznych zapis ten w zasadzie nie różni się od notacji użytej w pozostałych figurach, jednak mniej dokładnie pokazuje wewnętrzny głos. Trudno więc przypuszczać, by Chopin celowo zachował obie pisownie – zdaniem redakcji, notacja ta jest wersją pierwotną, pozostawioną przez nieuwagę, dlatego w tekście głównym podajemy bardziej precyzyjną pisownię pozostałych figur. Por. podobne figury w Etiudzie cis op. 10 nr 4, t. 3-11.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Pominięcie korekty analogicznego miejsca
notacja: Rytm