|
!!! miniat: 6 szesnastek , tylko górna 5-linia, bez wideł. 408 puste, 409 TGTU |
|
|
Łuki w Wa TGTU, ale bez nawiasów |
|
|
Kropki i łuki w Wn3 w obu taktach: po 2 kropki na początku szesnastek (nad pięciolinią) + po łuku nad pozostałą ósemką szesnastek |
|
|
Łuki proponowane przez redakcję TGTU = 2 łuki, ten 408 w nawiasie kwadratowym |
W całym, rozpoczynającym się w tym takcie wirtuozowskim fragmencie przetworzenia łukowanie Wf jest niedokładne i niekompletne. W tekście głównym uzupełniamy i niekiedy modyfikujemy łuki zgodnie z naturalnym ukształtowaniem motywów i fraz, potwierdzonym źródłowymi łukami w podobnych miejscach. Poniżej omawiamy łukowanie figuracji szesnastkowych w t. 408-415 i 432-439; pozostałe fragmenty – patrz uwagi do t. 416-423, 424-425, 426-427, ............
W t. 408-409 i 432-433 łuki pr.r. pojawiają się w dwóch taktach (409 i 432), co pozwala uznać brak łuków w pozostałych dwóch za niedokładność. Podobne rozumowanie uzasadnia potrzebę uzupełnienia łuków l.r. w tych taktach (występują w 3 z 4 taktów) oraz łuków pr.r. i l.r. w t. 412-413 i 436-437 (3 na 4 miejsca w każdej ręce). Problematyczny jest moment rozpoczęcia łuków – niektóre biegną już od 1. szesnastki, inne od trzeciej (łuk l.r. w t. 408, obejmujący tylko 5 ostatnich nut, jest z pewnością błędny). Za pierwszą możliwością przemawia statystyka początków łuków – na 10 miejsc, w których występują łuki rozpoczynające się w jeden z opisanych sposobów, 6 biegnie od 1. szesnastki, a 4 od trzeciej.
Łuki nad pasażami w t. 410-411 i analog. występują w źródłach tylko za drugim razem, czyli w t. 434-435 i 438-439, przy czym w drugiej parze taktów są wyraźnie niedokładne. Biorąc za wzór niebudzący wątpliwości źródłowych ani muzycznych łuk w t. 434-435, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie łuków w t. 410-411 i 414-415 oraz modyfikujemy łukowanie w t. 438-439.
Do najbardziej problematycznych należą łuki l.r. na przejściu t. 412-413 i 413-414 oraz 436-437 i 437-438. Te identyczne od strony pianistycznej miejsca wydają się mieć w Wf konsekwentnie zróżnicowane łukowanie – w t. 412-413 łuk biegnie od ostatniej szesnastki i podobnie, choć niedokładnie w t. 436-437, ale w t. 413-414 i 437-438 początek łuku przypada wyraźnie na przedostatnią nutę. Zdaniem redakcji, niedokładna notacja jest tu jednak bardziej prawdopodobna niż zamierzone zróżnicowanie łuków, toteż w tekście głównym ujednolicamy je.
W Wn1 (→Wn2) odtworzono łuki Wf, niekiedy bardzo niedokładnie (np. w t. 412-413). W Wa niedokładności są mniejsze, ale w kilku miejscach uzupełnieno łuki (np. w t. 408-409, 413-414, 436-437 [ewent. uzup.]), a w innych wprowadzono niewielkie dowolne adiustacje (np. w t. 413-414). Najdalej idące, dowolne zmiany wprowadzono w Wn3 – ujednolicono wszystkie t. 408 i analog. oraz 412 i analog., w każdym z nich obejmując łukiem szesnastki w dwóch ostatnich miarach taktu i opatrując kropkami staccato początkową parę szesnastek (zachowano jedynie podział łuków l.r. w t. 436-437).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn
notacja: Łuki
