Zarówno sam fakt urozmaicenia powtórki motywu, jak i kształt melodyczny jego rozbudowanej wersji są bardzo charakterystyczne dla Chopina. Autentyczność wariantu podanego przez Franchomme'a wydaje się od strony stylistycznej niepodważalna.
Wątpliwość budzi jedynie moment rozpoczęcia dopisanej figury. Z zapisu nie wynika bowiem jasno, czy pauza szesnastkowa ma zachować swą zwykłą wartość, czy wraz z całą tą figurą stanowi część nieregularnej grupy 11 szesnastek. Przyjmujemy to drugie rozwiązanie, gdyż – przynajmniej teoretycznie – w pierwszym przypadku nuty powinny być zapisane już jako trzydziestodwójki. Przyjęta przez nas notacja wyraźniej sugeruje swobodę rytmiczną, niewątpliwie potrzebną w wykonaniu tej arabeski.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Dopiski WfFr, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji