op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 27 nr 2, Nokturn Des-dur
Dla oznaczenia staccato w całym Nokturnie sztycharz Wn (→Wf→Wa) użył jedynie kropek. Jest to wyraźnie sprzeczne z Chopinowską notacją w A, w którym kropki i kliniki są stosunkowo łatwe do odróżnienia zarówno graficznie, jak i na podstawie kontekstu użycia.
Kropki pisane były jednym, lekkim dotknięciem pióra i najczęściej wyglądają po prostu jak punkty. Kliniki są z reguły grubsze i nieco wydłużone.
Kropki najczęściej pojawiają się w grupach, przeważnie pod łukiem. Pojedynczymi kropkami podkreślone bywają oddalone od sąsiednich dźwięków akompaniamentu nuty basowe. Kliniki występują wyłącznie w pr.r., pojedynczo, na ogół przed pauzami (t. 13, 14-17, 21, 33-36, 38-40, 42-44, 54 i 56).
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacjiOryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa
Oryginał w: Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa