Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 11, t. 149-159
s. 1, t. 1-27
s. 2, t. 28-40
s. 3, t. 41-54
s. 4, t. 55-69
s. 5, t. 70-84
s. 6, t. 85-97
s. 7, t. 98-110
s. 8, t. 111-125
s. 9, t. 126-138
s. 10, t. 139-148
s. 11, t. 149-159
s. 12, t. 160-173
s. 13, t. 174-187
s. 14, t. 188-201
s. 15, t. 202-213
s. 16, t. 214-226
s. 17, t. 227-238
s. 18, t. 239-252
s. 19, t. 253-264
s. 20, t. 265-279
Tekst główny
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 155-156

Łuk łączący c1 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ta para akordów, Corel, tylko dolna 5-linia.           EZnieU

2 łuki w Wa

EZnieU + EZnieU1

Łuk proponowany przez redakcję

EZTU

Umieszczony od strony główek nutowych łuk Wf (→Wn) można uznać za łuk przetrzymujący c1. Tak też go zapewne zrozumiano w Wa, dodając drugi łuk motywiczny nad akordami. Porównanie z analogicznymi sytuacjami w t. 152-153 i 153-154, w których najniższa, wspólna nuta akordów nie jest przetrzymana, pokazuje, że c1 najprawdopodobniej ma tu być powtórzone. Dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym umieszczamy łuk nad akordami. Niewykluczone zresztą, że zapis [A] nie był dwuznaczny – łuk mógł znajdować się nad akordami (sztycharze często przenosili znaki – łuki, akcenty, kropki – na stronę główek, nie biorąc pod uwagę ewentualnej zmiany znaczenia znaku) lub drugi akord mógł być opatrzony kropką staccato, jak na początku t. 155.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa, Umiejscowienie oznaczeń

notacja: Łuki

Brakujące oznaczenia na źródłach: Wa2, Wa1, Wf1, WfD, Wn1, Wn1a, Wn2, Wn3