op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 22, Polonez
Notacja dwóch ostatnich ósemek jest w źródłach niedokładna, gdyż Chopin najwidoczniej uznał sposób, w jaki zapisał akord na 4. ósemce taktu – ces1-fis1-a1-es2-a2 – za wystarczający sygnał powrotu do tonacji zasadniczej Es-dur. W rezultacie przed akordem na 5. ósemce nie ma w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) żadnego znaku chromatycznego, a na ostatniej ósemce brakuje 
przywracającego B. Z drugiej strony, we wszystkich źródłach występują ostrzegawcze kasowniki przed d2-d3 w ostatnim akordzie pr.r., przy założeniu prawidłowo odczytanego poprzedniego akordu niepotrzebne. Adiustację tego zapisu przeprowadzono tylko w Wn3, a i to niekompletną, gdyż dodano jedynie przywracający b. W tekście głównym uzupełniamy oba niezbędne bemole (przywracające b i B), a także dodajemy 3 znaki ostrzegawcze – 
g1 i bemole b1-b2.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Błędy Wf, Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość
