op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 22, Polonez
T. 223-224 są w dalszej części tego finału Poloneza powtórzone jeszcze trzykrotnie – jako t. 227-228, 243-244 i 247-248 – bez żadnych zmian w tekście wysokościowo-rytmicznym. Wydaje się mało prawdopodobne, by te wirtuozowskie, błyskotliwe pasaże miały być wykonywane czasem z dodającymi blasku akcentami, a czasem bez. Nieznaczne różnice oznaczeń wykonawczych, polegające wyłącznie na ich obecności lub braku, są zatem najprawdopodobniej przypadkowe. Akcent na h3 pojawia się w dwóch z czterech wymienionych miejsc, a akcent na d1 – w trzech, co naszym zdaniem w obu przypadkach usprawiedliwia dodanie akcentu.
Tak samo w t. 243.
kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji