Wa2
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 190

Jako przedostatnią szesnastkę pr.r. Wa ma as1. Jest to najprawdopodobniej przykład nadgorliwości adiustatora, który mając za zadanie wyłowić przeoczone odwołania alteracji, nie zauważył, że a1 na początku 2. trioli nie jest alteracją, lecz dźwiękiem należącym do panującej tonacji (od t. 184 B-dur) i to składnikiem tworzącego podłoże harmoniczne akordu.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.