Wf
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 57

Partia l.r. w Wf (→Wn)

EZnieU1 = l.r. (z pedałem), bez łuku

Partia l.r. z łukiem w Wa

EZnieU1 z łukiem

Partia l.r. proponowana przez redakcję

EZTU bez łuku

Partia l.r. z łukiem proponowana przez redakcję

EZTU z łukiem

Notacja Wf (→Wn), w której biegnik pr.r. zapisany jest nad czterema ostatnimi ósemkami l.r. nie zgadza się z wartościami rytmicznymi pierwszych dwóch nut pr.r. (w Wa rozplanowanie nut jest w zasadzie identyczne, brak w nim jedynie rozpoczynającego biegnik przetrzymanego b2). Oznacza to, że albo błędnie rozplanowano nuty, albo 2. nuta pr.r., b2, miała mieć wartość ósemki. Długość biegnika (26 nut) można w pierwszej chwili uznać za argument za przeoczeniem chorągiewki ósemkowej przy b2, jednak dokładniejsza analiza dostarcza znacznie większej wagi argumentów, przekonujących o niedokładnym rozplanowaniu partii l.r.:

  • dla głównego tematu Poloneza charakterystyczny jest schemat rytmiczny, w którym wznowienie ruchu melodycznego zatrzymanego na 1. lub 2. ósemce taktu następuje dopiero na 4. ósemce. Schemat ten występuje w t. 17-18, 21-22, 25 i 27, a przede wszystkim w t. 19, analogicznym do omawianego, w którym również należy go w tej sytuacji oczekiwać;
  • błędy rozplanowania l.r. względem pr.r. zdarzały się w wydaniach francuskich niejednokrotnie – drobne niedokładności znajdujemy w Andante spianato (t. 15, a także 17, 41 i 43) czy Koncercie e op. 11, cz. II, t. 23, zaś poważniejszy błąd np. w Nokturnie b op. 9 nr 1, t. 73;
  • zaczynający się od des4 fragment biegnika oparty jest wyraźnie na akordzie C7. Nie może być zatem wykonany na tle panującego przez pierwsze 2 miary taktu akordu Es-dur, co wyklucza synchronizację odpowiadającą rozplanowaniu nut widocznemu w źródłach.

W tekście głównym proponujemy ponadto uzupełnienie łuku l.r. na wzór zbliżonej figury w poprzednim takcie, a także w t. 17-18. Łuk, biegnący od pierwszej z dwóch szesnastek, dodano także w Wa.

Tak samo w t. 201.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.