Wf1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 384-385

Łuki A

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki 384 i 4 nuty 385, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.                          EZTU (łuk 384 i lewy koniec 385)

Łuki Wn

EZnieU 384-5 + EZTU (lewy koniec 385-6)

Łuki Wf (→Wa)

EZTU 384 + EZnieU1 (lewy koniec 385-6)

W tekście głównym podajemy łuki A, niebudzące zastrzeżeń źródłowych ani muzycznych. Wersję Wn można jednak uważać za co najmniej równorzędną:

  • niedokładność, polegająca na wysztychowaniu łuku niezgodnego z podziałem na takty lub grupy, jest czymś w Wn1 praktycznie niespotykanym, co mimo braku widocznych śladów poprawek czyni korektę Chopina bardzo prawdopodobną. Na korektę łuków może też wskazywać łukowanie Wf (→Wa), odtwarzające być może stan Wn1 sprzed ostatniej fazy poprawek;
  • taki układ łuków wpisał Chopin w analogicznych t. 40-41.

Za przyjęciem pisowni A przemawiają następujące argumenty:

  • czytelny, jednoznaczny zapis;
  • brak w tych taktach oznaczeń dynamicznych, podkreślających początek wznoszącego pasażu – por.   w t. 40-41. Krótszy łuk A sugeruje, że w t. 385 rozpoczyna się nowa myśl, co w pewnym stopniu rekompensuje ten brak.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf, Autentyczne korekty Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż