Wn1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 293-294

Krótsze łuki w A (odczyt dosłowny→Wn1Wf)

!!!   miniat: 2 takty, obie pięciolinie, bez pedału i Solo.     Tu EZnieU tylko pr.r.

Dłuższe łuki w A (interpretacja kontekstowa)

EZTU

Krótsze łuki obu rąk w Wa

EZnieU obie ręce

Dłuższe łuki obu rąk w Wn2

EZTU + EZnieU1

Zakres obu łuków jest w A niejasny – pierwszy nie wykracza poza kreskę taktową, w drugim można widzieć łuk nad triolą. Tak właśnie odczytano je w Wn1 (→WfWa). Łuki w następnych, identycznych figurach, w kilku miejscach przedłużane, dowodzą jednak, że Chopin chciał je każdorazowo doprowadzić do ćwierćnuty na 1. lub 3. mierze t. 294 i analog. Interpretację tę, wprowadzoną już w Wn2, podajemy w tekście głównym.
Dodane w Wa i Wn2 łuki l.r. są dowolną adiustacją zarówno w tych taktach, jak i w całym odcinku aż do t. 308 – patrz uwaga do t. 297-298.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Zbiory prywatne (kolekcja J. Ekiera), Warszawa