Wn2
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 128-129

Łuk do t. 129 w A i Wn2

!!!   miniat: nic.            TGTU (prawy koniec 128 i koniec łuku w 129)

Łuk do końca t. 128 w Wn1 (→WfWa)

krótszy prawy koniec 128 (do g1), najpierw nieco mniej skręcający w dół, na końcu z gustownym zaokrągleniem :)

Zakończenie łuku przed ostatnią nutą tego unisonowego pochodu to z pewnością niedokładność. Obie zmiany, jakim łuk A został poddany w Wn1, to deformacje typowe dla sztycharza tego wydania – podział długiego łuku i dopasowanie do struktur metrycznych.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn, Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina, Warszawa