Wn
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 511-514

Bez oznaczeń w A

!!!   miniat: nic.                    Tu uzupełnienie kreski taktowej w miejscu fff

 w Wn

TGTU 511 + EZnieU 512-4

 w Wf (→Wa)

TGTU 511 + EZnieU 512

 proponowane przez redakcję

TGTU 511

Nie jest jasne, jak doszło do powstania wersji Wn, ale trudno sobie wyobrazić, by miała ona w tej formie pochodzić od Chopina. U źródeł tej wersji leżało zapewne przekonanie o potrzebie wskazania dynamiki ostatnich akordów także w partii fortepianu, co doprowadziło ostatecznie do powtórzenia oznaczeń wpisanych – nie przez Chopina – w Rork. Uzupełnienie partii fortepianu mógł zlecić adiustator, choć nie można wykluczyć inspiracji samego Chopina. W tym drugim przypadku kompozytor miał przypuszczalnie na myśli jedno , które nadgorliwy sztycharz, zainspirowany zapisami Rork, powtórzył jeszcze trzykrotnie. Scenariusz ten zdaje się potwierdzać Chopinowska korekta Wf (→Wa), w której usunięto dwa z czterech oznaczeń . Zdaniem redakcji, drugi znak (w t. 512) pozostawiono przez nieuwagę lub dla uniknięcia nadmiaru poprawek w rogu płyty, toteż w tekście głównym proponujemy  tylko w t. 511.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf

notacja: Określenia słowne

Przejdź do tekstu nutowego

.