op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
W A jedynymi znakami chromatycznymi w każdym z tych taktów są dwa bemole przed 1. ósemką pr.r. Wszystkie 9 pozostałych niezbędnych bemoli dodano już w Wn1 (→Wf→Wa, Wn2). W podobnie uproszczony sposób zapisane są wszystkie następne pasaże aż do t. 479 – por. t. 473, 474-475, 476-477, 478-479. Wszystkie uzupełnienia znaków chromatycznych w t. 471-479 traktujemy jako adiustacje, choć oczywiście częściowego choćby udziału Chopina w korektach Wn1 nie można wykluczyć.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Wysokość
