A
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 470

W ostatniej trioli A nie ma obniżającego d3 na des3. Znak dodano już w Wn1 (→WfWa, →Wn2).
Wszystkie źródła mają natomiast ostrzegawczy przed poprzednią ósemką, e3. W całej części końcowej, notowanej z jednym bemolem przy kluczu, Chopin wpisał w A szereg zupełnie nieuzasadnionych kasowników przed nutami e (np. w t. 413, 415, 428 czy 453), jednak w tym przypadku chciał być może ostrzec przed użyciem opóźnienia es3, dającego zwrot melodyczny nierzadko spotykany na szczycie figuracji opartej na czterodźwięku zmniejszonym, jak np. w cz. I, t. 99-100 lub 140 (288), w cz. II, t. 28 (77), a także w Balladzie g op. 23, t. 45 i 47.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze, Ostatni znak przykluczowy, Niedokładności A

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa