op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
W ostatniej trioli A nie ma 
obniżającego d3 na des3. Znak dodano już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).
Wszystkie źródła mają natomiast ostrzegawczy 
przed poprzednią ósemką, e3. W całej części końcowej, notowanej z jednym bemolem przy kluczu, Chopin wpisał w A szereg zupełnie nieuzasadnionych kasowników przed nutami e (np. w t. 413, 415, 428 czy 453), jednak w tym przypadku chciał być może ostrzec przed użyciem opóźnienia es3, dającego zwrot melodyczny nierzadko spotykany na szczycie figuracji opartej na czterodźwięku zmniejszonym, jak np. w cz. I, t. 99-100 lub 140 (288), w cz. II, t. 28 (77), a także w Balladzie g op. 23, t. 45 i 47.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Znaki ostrzegawcze, Ostatni znak przykluczowy, Niedokładności A
notacja: Wysokość
