op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
Końcowy odcinek figuracji w tej frazie (od es2) Chopin zapisał w A tak, jakby uważał większość poprzednio wpisanych znaków chromatycznych za nadal obowiązujące – bemole postawił tylko przed 3. i 7. ósemką t. 436. Znaki w tym ostatnim takcie dodano w Wn (→Wf→Wa), ale 
na końcu poprzedniego – tylko w Wa.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Błędy A
notacja: Wysokość
