|
|
|
|
|
|
|
|
Nuty wydzielone za pomocą dodatkowych laseczek ćwierćnutowych w t. 261 i 263, oraz akcentowane i repetowane nuty w t. 262 i 264 tworzą wariant tak samo określonej (risvegliato) ostatniej frazy drugiego tematu tej części (t. 169-172)*. Schemat ten jest następnie powtórzony we wszystkich analogicznych taktach. W poniższym przykładzie zestawiamy t. 169-170, przetransponowane do Des-dur, z t. 277-278:
Nie ulega zatem wątpliwości, że wszystkie te laseczki i akcenty muszą zostać zachowane w zapisie, a co za tym idzie, zarówno pominięcia, jak i przesunięcia akcentów są błędami.
- pominięcie 1. akcentu w t. 264 w Wn1 (→Wf→Wa);
- przesunięcie w Wa pozostałych trzech akcentów o ósemkę wczesniej, na 1. lub 7. ósemkę taktu. Było to przypuszczalnie spowodowane bardzo niedokładnym umiejscowieniem znaków w Wf.
- pominięto 2. akcent w t. 272 w Wn1 (→Wf);
- w Wf 1. akcent w t. 272 umiejscowiono tak niedokładnie, że wydaje się dotyczyć 3. ósemki;
- w Wa przesunięto 2. akcent w t. 270 na 7. ósemkę i dodano analogiczny akcent w t. 272. Ponadto pierwsze akcenty w obu taktach zmieniono na pionowe.
- pominięto 2. akcent w t. 280 w Wn1;
- w Wf (→Wa) dodano akcent pominięty w Wn1;
- w Wa tylko 1. akcent w t. 280 znajduje się nad właściwą nutą, pozostałe przesunięto o ósemkę, pod 1. i 7. nutę. Mogło to wynikać z niedokładnego umiejscowienia znaków w Wf.
* Ta ostatnia fraza zdradza zresztą wyraźne pokrewieństwo z pierwszą (t. 145-146), wykorzystaną w omawianym fragmencie w partii l.r.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Błędy Wn, Niedokładności Wa
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji