op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
Jako ostatnią nutę l.r. A ma as1. Jest to niemal na pewno błąd – por. analogiczne figury w t. 300, 302 i 304-306. Błędy w liczbie linii dodanych to najczęściej popełniane przez Chopina błędy wysokościowe (nie licząc tych związanych z notacją znaków chromatycznych). Wn (→Wf→Wa) ma prawidłowy tekst, co można przypisać korekcie Chopina lub szczęśliwej pomyłce, gdyż nie widać śladów poprawek w druku, a nuta w A, mimo trzech linii dodanych, zapisana jest niżej niż poprzednie g1.
W omawianym miejscu widoczna jest w A poprawka. Wprawdzie skreślenia są bardzo staranne, ale ich umiejscowienie pozwala wskazać e1 i d1 jako przypuszczalnie skreślone pierwotne (lub tylko pomyłkowe) dwie ostatnie nuty.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek, Błąd tercjowy, Błędy w liczbie linii dodanych, Błędy A, Autentyczne korekty Wn
notacja: Wysokość
