op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 21, Koncert f-moll, cz. III
|
!!! miniat: nic. EZnieU |
|
|
Akcent długi w A (interpretacja kontekstowa) TGTU |
Zdaniem redakcji, nie jest jasne, czy takt ten należy traktować jako analogiczny do t. 214 i 216, czy 219 i 220. W pierwszym przypadku znak wpisany w A pod akordem l.r. należy uznać za akcent długi; interpretację tę, wynikającą ze struktury fraz pr.r., przyjmujemy w tekście głównym. W drugim przypadku znak byłby diminuendem (
), które zresztą i tu, i w następnych taktach pełni również funkcję akcentującą.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
