|
|
g1 przetrzymane w A !!! miniat: t. 199 i 1. ćwierćnuta 200, ścieśnione, tylko górna 5-linia, ale w 200 dołożyć półnutową tercję as-c1 z laską w dół. TGTU = liga g1 i łuk 200 EZTU; w t. 199 2. półnuta pr.r. jednogłosowo (TGTU) |
|
|
bez ligi g1, w t. 200 łuk EZnieU, w t. 199 druga półnuta rozdzielona na 2 głosy – tercja z laską w górę, b w dół. I od tej laski w górę łuk do kontynuacji |
|
|
g1 powtórzone w Wa łuki jak war. 22, ale 2. półnuta 199 jednogłosowo jak war. 11 |
Widoczne w A dwa łuki – przetrzymujący g1 i motywiczny w t. 200 – zostały w Wn (→Wf→Wa) odtworzone jako jeden łuk frazowy, biegnący od 2. półnuty w t. 199. Przyczyną niezrozumienia pisowni A najprawdopodobniej był Chopinowski sposób pisania łuków przetrzymujących – w tym przypadku sztycharz zapewne uznał ten łuk za łączący półnutę e1 w t. 199 z ćwierćnutą g1 w t. 200. W Wn (→Wf) drugą półnutę pr.r. w t. 199 podzielono na dwa głosy – tercję c1-e1 i b1. Także ta dowolna zmiana miała przypuszczalnie źródło w niedokładnej pisowni A (dość częstej u Chopina) – obie górne nuty tego akordu zapisane są bez laseczki.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wn
notacja: Rytm