|
|
des2-des2 (?) w A, odczyt dosłowny !!! miniat: od 8. do 14. szesnastki, tylko górna 5-linia, bez łuku. Tu EZnieU (8 szesnastek z przenośnikiem w t. 109 i 110). Czyli na miniaturze bez kaso d2 i bemola des2 |
|
|
d2-des2 w A (interpretacja kontekstowa→Wn→Wf→Wa) EZTU = war_12 red |
W obu tych taktach w A nie ma znaków chromatycznych ani przed 12., ani przed 13. szesnastką. Bemole dodane w korekcie Wn (→Wf→Wa) – niemal na pewno przez Chopina – potwierdzają, że mamy tu do czynienia z rzadkim przypadkiem poczwórnego błędu kompozytora, który przeoczył zarówno kasowniki alterujące des2 na d2, jak i bemole przywracające des2. Oba potrzebne kasowniki dodano w Wa, a pierwszy z nich (w t. 109) także w Wn2.
Tego rodzaju błąd może się wydawać nieprawdopodobny, jednak w notacji A, w którym 2. i 3. grupa szesnastek zapisane są oktawę niżej z użyciem przenośnika oktawowego, pomyłka nie wydaje się już tak rażąca:
- omawiane nuty nie leżą koło siebie, więc zestawienie dwóch jednakowych nut, które nie mają znaków chromatycznych, a brzmią inaczej, nie występuje;
- kasowniki przed d2 wydają się oczywiste po kasownikach w obu rękach w 1. połowie każdego taktu;
- des2 to dźwięki utrwalonej, aktualnej tonacji f-moll, więc brak bemoli to typowe Chopinowskie przeoczenie odwołania alteracji.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Niedokładności Wn, Przeoczenia odwołania alteracji, Adiustacje Wn, Błędy A, Autentyczne korekty Wn
notacja: Wysokość