Zagadnienia : Niedokładności A
t. 3-4
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Łuk, łączący w A 4. miarę t. 3 z akordem na początku t. 4, dotyczył pierwotnej (skreślonej) wersji ostatniej ćwierćnuty t. 3, w której nuta h przydzielona była do l.r. i zapisana na dolnej pięciolinii. Można się w związku z tym zastanawiać, czy w nowej pisowni akordu kończącego t. 3 znak ten miał również mieć zastosowanie. Ponieważ jednak Chopin łuku nie skreślił, uwzględniamy go w tekście głównym, dostosowując jedynie jego kształt do aktualnej notacji. Pominięcie łuku w wydaniach wydaje się jednak zrozumiałe wobec opisanej niejasności. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A , Błędy Wn , Niedokładności A |
|||||
t. 17
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W A (→Wn) Chopin przeoczył przywracający b2 w ostatniej ćwierćnucie taktu. Uzupełnienie znaku w Wf (→Wa) można przypisać zarówno Chopinowi, jak i adiustacji wydawcy. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A |
|||||
t. 21-22
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W A brakuje trzech niezbędnych znaków chromatycznych: podwyższającego Es na E w t. 21, oraz obniżającego g1 na ges1 i podwyższającego As1 na A1 w t. 22. Dwie pierwsze z tych oczywistych niedokładności poprawiono już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2), ale trzecią tylko w Wa i Wn2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
|||||
t. 24
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Przed najwyższą nutą 1. akordu nie ma w A znaku chromatycznego. Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności A |
|||||
t. 81
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Figura wypełniająca 3. ćwierćnutę taktu składa się z szesnastki i 7 trzydziestodwójek, tworzy więc grupę nieregularną o nieokreślonej strukturze. Zachowujemy niedookreśloną notację źródeł, gdyż nie powoduje ona wątpliwości co do sposobu wykonania tej figury i najprawdopodobniej nie zawiera błędu – można ją rozumieć np. jako lub . kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Niedokładności A |