|
Akcent długi w A !!! miniat: ten takt bez 1. grupy szesnastek, tylko górna 5-linia. EZTU |
|
|
EZnieU |
|
|
EZnieU1 |
|
|
EZnieU2 |
Zmiana charakteru znaku dokonana w Wn1 wymaga starannego rozpatrzenia. Znak wpisany w A, mimo że bardzo duży jak na akcent (nawet długi), dotyczy wyraźnie tylko jednego akordu, co determinuje jego znaczenie (nietypowy rozmiar znaku jest zresztą proporcjonalny do ilości miejsca, którą Chopin musiał wypełnić dwiema ćwierćnutami 2. połowy taktu). Być może sztycharz Wn1 uznał jednak, że tej wielkości znak musi być diminuendem, a widząc początek znaku zapisany wyraźnie przed pierwszym akordem, rozpoczął 
o ćwierćnutę przed tym akordem. W tym scenariuszu jedynym autentycznym znakiem jest akcent długi w A.
Z drugiej strony, Chopin korygował Wn1, więc tego rodzaju nieoczywista zmiana mogła zostać wprowadzona przez niego. Kilka spostrzeżeń zdaje się potwierdzać tę możliwość:
-
Oznaczenia dynamiczne repryzy są w A bardzo skąpe – od wejścia solisty w t. 268 aż do
w t. 299 nie ma żadnych wskazówek dynamicznych poza widełkami 
lub . Także w następnych taktach nie ma tego typu oznaczeń aż do dolce w t. 311. Co więcej, w tym drugim odcinku nawet widełki pojawiają się tylko dwukrotnie ( w t. 303 i 305), co wraz z obfitością akcentów sugeruje muzykę w całości głośną, burzliwą i gwałtowną. Oczywiście brak wskazówk nie musi oznaczać braku zmian, jednak dodanie widełek w omawianym t. 300 wydaje się w tym kontekście uzasadnione, co tym samym zwiększa szanse autentyczności tego znaku. -
Zmianie akcentu na towarzyszy zmiana łukowania, którą można uważać za zbieżną z diminuendem. Dłuższy łuk sugeruje bowiem gładsze i spokojniejsze wykonanie końcowego odcinka szesnastkowego pasażu.
-
Brak znaku
bywa powiązany ze stopniowym wygaszaniem brzmienia (np. w Walcu cis op. 64 nr 2, t. 15-16), co również współgra z oznaczeniem .
W tekście głównym podajemy akcent A, jako znak niewątpliwie autentyczny. Widełki w Wn1 można wszakże traktować jako potencjalnie autentyczny, równorzędny wariant. Odmiany tego znaku w pozostałych wydaniach są wynikiem albo niedokładności jak w przypadku Wf (→Wa), albo adiustacji (Wn2).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf, Autentyczne korekty Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki