|
f1 powtórzone w A !!! miniat: od 4 w 77 do e1 78, tylko górna 5-linia. TGTU |
|
łuk f1-f1 dołem |
Od t. 77 do t. 78 biegnie w A jeden łuk frazowy, obejmujący końcówkę pierwszej frazy tematu. Łukowanie to było przemyślane przez Chopina, gdyż w obu taktach (a także w t. 76) widoczne są ślady poprawek. W Wn (→Wf→Wa) łuk ten zastąpiły dwa łuki, w tym jeden przetrzymujący, które razem obejmują ten sam zakres co łuk A. Wydaje się więc celowe rozpatrzenie obu tych łuków łącznie, by uchwycić ich wzajemną relację.
Późniejsze rozpoczęcie łuku motywicznego (nad nutami) można by przypisać Chopinowi, który korygując Wf w analogicznej frazie w t. 3-4, najprawdopodobniej podzielił łuk w ten sposób, że nowy rozpoczyna się właśnie od f1 na początku t. 4. Gdyby jednak Chopin skracał łuk, by podkreślić tę nutę, nie dodawałby równocześnie dolnego łuku, który eliminuje jej uderzenie.
Z kolei przetrzymanie f1, choć niepotwierdzone w analogicznym miejscu, mogłoby również być zmianą Chopinowską. Wtedy jednak kompozytor nie miałby żadnego powodu, by zmieniać łuk motywiczny.
Widać, że zarówno skrócenie łuku motywicznego, jak i dodanie łuku przetrzymującego f1, mogłoby pochodzić od Chopina, gdyby tylko nie pojawiły się równocześnie. Wynika stąd, że te niespójne zmiany prawdopodobnie nie pochodzą jednak od Chopina. Jak więc mogło dojść do tego rodzaju zniekształcenia notacji A? Zdaniem redakcji, mogła to być uproszczona korekta niedokładnego łuku motywicznego – dopasowywanie łuków do początków taktów było wszak zakorzenioną manierą sztycharza Wn1. Mając następnie przedłużyć ten łuk, co wymagałoby pracochłonnego usuwania fragmentu łuku, ułatwił sobie pracę, dodając drugi, dolny łuk. Jeśli przy tym – co bardzo prawdopodobne – łukowanie kojarzył głównie ze smyczkowaniem, takie dwa łuki uważał za mniej więcej równoznaczne z notacją A.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wn, Autentyczne korekty Wn
notacja: Rytm
Powrót do adnotacji