Wf1
Tekst główny
KG - Kopia Gutmanna
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugi nakład Wf
Wf3 - Trzeci nakład Wf
Wf4 - Czwarty nakład Wf
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
WfS - Egzemplarz Stirling
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zmieniony nakład Wa
porównaj
  t. 71-72

Oktawa powtórzona w KG (→Wn)

!!!    !!!   miniat: na wzór t. 199-200.      Tu pusto

Oktawa przetrzymana w Wf (→Wa)

Zarówno w tych taktach, jak i w odpowiednim miej­scu repryzy (t. 199-200), przetrzymanie naj­wyższej nuty prowadzonej oktawami frazy (t. 65-80 i 193-204) nie jest w źródłach jednoznacznie wskazane. A choć w obu miejscach istnieją przekonujące argumenty za uznaniem braku łuków za pomyłkę, całkowitej pewności mieć nie można, zwłaszcza że każda z wersji źródłowych wydaje się zupełnie przekonująca od strony muzycznej:

  • Powtórzenie oktaw w obu miejscach, jak jest w KG (→Wn), można uważać za retoryczne wzmocnienie punktu kulminacyjnego; w wersji tej t. 72 (200) włącza się już w ćwierćnutowy ruch opadającej części frazy.
  • Powtórzenie oktawy tylko za drugim razem (w t. 200), jak jest w Wf zachowuje powyższy efekt na drugie pojawienie się tego fragmentu, tworząc tak lubiane przez Chopina zróżnicowanie.
  • W wersji Wa progresyjne powtórzenie motywu wraz z jego charakterystyczną synkopą w najbardziej naturalny sposób rozwija tę prowadzącą do kulminacji frazę.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KG

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego

.

Oryginał w: Bibliothèque Nationale de France, Paryż